Kinetic Sand = SUPERzand

Onlangs was het een item in het nieuws: kinetisch zand. Bij ons bracht de Sint het vorig jaar reeds dus hebben onze Muizekinders er al heel wat pret aan beleefd. Daarom hieronder een sfeerverslag met foto's van toen én nu... De Muizeclan is fan en dit om onderstaande redenen:

- het zand van Kinetic Sand heeft dezelfde kleur als écht zand (niet vergelijkbaar met het zand dat men in het nieuws behandelde)

- voelt ontzettend prettig in je handen

- fijn om naar te kijken hoe het vervormt tijdens het spelen 

- is niet giftig én zelfs glutenvrij!

- droogt niet uit

- zelfs Muizepruts (2 jaar) kan er probleemloos leuke vormpjes mee maken (geen frustraties)

- opruimen is een makkie: het zand 'klikt' als het ware aan elkaar: opnieuw samenvoegen en klaar

- minstens een uur non-stop indoorpret!

- óók fun voor Mr. Muis én mezelf


De Sint kocht het voor ons destijds online bij Maxxtools.be (met vier dozen heb je toch al heel wat speelpret)

Ik heb voor Muizemeid, Muizeknul en Muizepruts elk een lage speelbak voorzien maar ook los op tafel ermee spelen vormt geen probleem. Vormpjes kunnen apart aangekocht worden (de spuit-vormen zijn echt wel de max met dit soort zand), maar ook de vormpjes e.d. die je gebruikt tijdens het spelen met klei / maken van koekjes / spullen uit het speelkeukentje staan garant voor heel wat speelpret.

Dit is een topper!!!

Wat denken jullie hierover? Ik hoor het graag!

Groetjes,
Miezeke

 2013

 2014

Herfstfeestje!

Het is herfst: de bomen verliezen hun bladeren en vertonen de mooiste kleuren ooit. Het was de warmste 1 november sinds begin 1900... al voelden die warme stralen op m'n snoet dubbel aan: het is ook het bewijs dat er iets iets grondig mis is met ons klimaat. Desalniettemin besloten Mr. Muis en ik om ervan te profiteren: we gingen ons herfstfeestje houden en dus trokken we het bos in, samen met Opa en Oma. Door de seizoenen bewust te 'vieren' hopen we onze Muizekinders opmerkzaam te maken voor al het moois dat de natuur ons te bieden heeft. De plek ook om na te denken, herinneringen op te halen en onze zintuigen de kost te geven. Enof dat lukte! Muizemeid genoot van het onbezorgd fietsen op het bospad, Muizeknul zocht naar paddenstoelen en Muizepruts sprong als een klein konijn tussen de blaadjes op en neer. We verzamelden allerlei herfstschatten waarmee we op een andere dag dan kunnen knutselen. Na een overzalige wandeling van enkele kilometers, maakten we bij Opa en Oma in de tuin het haardvuur aan, nestelden ons in fleece dekens, zongen liedjes, poften we kastanjes en dronken zelfgemaakte pompoensoep. Terwijl de sterren hoog in de hemel fonkelden, knetterende vlammetjes dansten in het vuur, schaterlachjes van Muizeknul en Muizemeid weerklonken en Muizepruts al knuffelend bij me indommelde, schaamde ik me dat ik me soms zo druk kon maken in banale dingen... Het is zo simpel: dit... DIT heet gelukkig zijn!

Hebben jullie ook zo genoten van dit zwoele herfstweer? Ik mag het hopen...! :)

Miezeke

Kalligrafie

Jaaaaaaren stond ik op de wachtlijst. Een wachtlijst van een hoog aangeschreven kalligrafiecursus in de buurt. Wat heb ik er naar uitgekeken: eindelijk zou ik mijn eigen quotes en gedichten in een mooi handschrift kunnen neerpennen om het nadien in een stijlvol kadertje tegen de muur te hangen. Vol verwachting ging ik dus naar de les, maar - met alle respect voor de getallenteerde lesgever en de vele gemotiveerde cursisten - na les twee wist ik het zeker: I HATE IT!

Hoe hard ik ook probeer... ik krijg het maar niet onder de knie. Het blad dat in de juiste schuining moet liggen, de houding van de pen die steeds 45° moet zijn en dan heb ik het nog niet gehad over het moeten beschikken over het juiste ritme tijdens het schrijven, de letters die in een juiste schuining geschreven moeten worden, de juiste afstand die bewaard moeten blijven tussen die letters en dan het allerergste: de letters van het handschrift dat we aangeleerd krijgen, moeten perfect RECHT zijn. Iets wat zo makkelijk leek, maar des te moeilijker bleek te zijn.

Na het innerlijk herhalen van al die regeltjes zien mijn ogen de lijntjes dubbel, gaat mijn brein in kortsluiting en zit ik met een verkrampte pols. Pffff! Nee, 't is écht niets voor mij. Laat mijn lettertjes maar beschikken over de nodige krullen en rondingen, en die quotes van me... die zal ik wel digitaal bewerken. Maarrrr... eerst moét en zal ik die cursus afronden. Wie weet is er een kleine kans dat ik tegen dan de cursus wél leuk vind. Ondertussen blijf ik plichtbewust elke avond twee lijntjes vol schrijven en kijk ik al op tegen de volgende les. P'uh!

Hebben jullie al ooit naar iets uitgekeken dat uiteindelijk enorm bleek tegen te vallen?
Bij mij staat dit voorlopig toch met stip op één. ;)

Liefs,

Miezeke

Zoutdeeg

Zondag = creatime! Onze muizekinders zijn dol op knutselen; een gen dat ze duidelijk van hun mama (en dus niet van hun papa) geërfd hebben.

Wat hebben we gebruikt:

- 1kg bloem
- 600gr water
- 500gr zout
- 3 eetlepels zonnebloemolie

Alles in een kom en kneden maar!

Na een tweetal uurtjes speelpret van kneden, rollen, en allerlei kunstig gepruts, even alles bestrijken met olie en dan alles hup... de oven in (170°)!

De kleinste figuurtjes +/- een half uurtje, de grootste stukken ongeveer een uur.

Nadien zijn Muizeknul en Muizemeid nog een uurtje aan het schilderen geslagen.
Eén van de dagen de knutsels nog vernissen en dan is het helemaal af.

Ik denk dat we deze kerst enkele bijzondere exemplaren in onze boom zullen hebben hangen (let er wel op dat je de gaatjes tijdens het boetseren reeds voorziet).

Pure fun! Ja, ik had heel wat op te ruimen, maar dat weegt niet op tegen de pret die ze deze middag beleefd hebben. :)

Hopelijk proberen jullie het ook uit (post gerust een foto van het resultaat!)

Liefs,

Miezeke

Peuterpuberteit

Muizemeid en Muizeknul hebben hun lesje eindelijk geleerd, maar Muizepruts zit er weer heerlijk (*kuch*) middenin: de peuterpuperteit. Voor de niet-ingewijden even mijn persoonlijke defenitie: Peuterpuberteit = de onweerstaanbare, opborrelende drang om van elk simpel dingetje een ON-ge-LO-fe-LIJKE strijd te maken. Het situeert zich tussen het tweede en vierde levensjaar (in onze muizenclan althans). 

Ik dacht de diepste waters met onze twee oudste muizenkinders doorzwommen te hebben, maar oh boy... hoe fout kon ik zijn. In die twee helderblauwe oogjes van Muizepruts fonkelen honderdduizenden pretsterretjes die eigenlijk constant een waarschuwing gevormd hebben: Mie(ze)ke, hou je vast aan de takken van de bomen. Hoe uit dit zich? Haar tanden gepoetst krijgen is een 'total workout': ze wringt zich (al lachend) in alle bochten en probeert ondertussen haar kaken op elkaar te houden. Als we 's morgens Muizemeid en Muizeknul afzetten op de speelplaats en ik vraag om een handje, dan eindigt dit steeds met de 100 meter sprint. Een ontspannen badmoment wordt abrupt verbroken door 'BOMMETJEUUUUUH' (allé, 't is te zeggen, dat doet ze dan... dat roept ze niet) en de daaropvolgende tsunami. Bij een boswandeling trekt ze steeds haar persoonlijke rem op, rent een ander pad in en als ik haar dan ga halen, laat ze zich hangen, waardoor ik haar praktisch voortslepen moet. (Aghrrr!) Als een van ons op de tablet werkt, komt ze snel op het scherm tikken om vervolgens gibberend te gaan lopen. Kunstwerkjes van de twee oudsten vertonen steeds één of meer partycrashende kribbels, fijn spel wordt met een schaterlach verstoord, alles wordt beantwoord met een 'Neeee!' (wederom: al lachend) en dan zwijg ik nog over de (gelukkig uitzonderlijke) ik-rol-al-gillend-over-de-grond-momenten.


Vorig jaar waren we met de hele muizenclan op weekend in het Eftelinghotel. Daar in de lobby kreeg ze zo'n 'crise': Al gillend en stampenvoetend streek ze neer tegen de grond. Erger nog: ze draaide er geheel rond haar as... Iedereen in die zaal - het personeel incluis - stond aan de grond genageld. Mr. Muis en ik zijn niet snel geïntimideerd door zo'n gedrag maar des te bozer werd ze. 
Mr. Muis trok een wenkbrouw op, vouwde z'n armen over elkaar en vroeg haar rustig: "Als je uitgeraasd bent, kunnen we dan eindelijk gaan eten?" Muizepruts veerde recht (stopte instant met huilen) 'Ja'h!', riep ze. Ze klopte het stof van haar knietjes en spurtte vervolgens de eetzaal in. Dat was het dan: zo plots als de bui gekomen was, scheen de zon alweer. Het receptiepersoneel heeft er ons nadien nog lachend over aangesproken.


Ik sus me dus ondertussen met de gedachte dat al deze kuren van voorbijgaande aard zijn (over and over again). Hoe vermoeiend soms ook, stiekem moet ik er eigenlijk wel om lachen...

Hoe zit / zat dat bij jullie? Ik ben benieuwd!

Menstruatiecups

Nooit gedacht dat ik er een blogstuk aan wijden zou, maar hier is ie dan: een stukje over dat maandelijks ongemak dat telkens opnieuw de revue passeert.

Vanaf mijn eerste menstruatie was ik genoodzaakt om onmiddellijk het zware geschut te gebruiken: drie dozen 'vuurpijlen' ( tampons met inbrenghuls) stonden me na het bekomen van de eerste schok op te wachten. Ik moest wel... het was dát of simpelweg niet zwemmen op vakantie. Tja, die keuze werd dus snel gemaakt. Na twee lange dagen - het ene uur al minder vloekend dan het andere - was ik er eindelijk mee weg. De herinnering echter aan die tijd staat nog steeds érg helder in mijn geheugen gegrift.

Jaren & jaren later begon ik me tijdens 'mijn weekje' steeds meer te ergeren aan het gebruik van tampons: iedere keer opnieuw na er eentje ingebracht te hebben, begon het na een poosje te verschuiven waardoor ik het elke keer voelde zitten. Écht NIET fijn! Dan nog maar gezwegen over de geur van de gebruikte exemplaren in het vuilbakje. Ha bah zeg!  Ik maakte daarbij nog even het (verspillend) rekensommetje en kwam tot een misselijkmakend resultaat. Over de hele periode tel ik al makkelijk 6.000 tampons?!? *slik* Dit moest anders kunnen?! Ik ging op zoek naar een alternatief (naast de 'gekende' opties) én... mét succes!

Ik vond online info over het bestaan van menstruatiecups en bestelde diezelfde dag nog mijn eigen exemplaar.

Menstru-whaaaaat? :)

Een menstruatiecup:

- lijkt op een kelkje en is gemaakt van siliconen of rubber
- vangt het menstruatievocht op (en absorbeert het dus niet): zelfs vrouwen met het toxischeshocksyndroom kunnen deze cup gebruiken
- bestaat in verschillende formaten
- onttrekt geen vocht uit de vagina waardoor er geen infecties kunnen ontstaan
- kan tot 8 en zelfs 12 uur ingehouden worden
- is vrij van bleekmiddelen, parfums en absorberende gels
- is eiwit-, latex- en siliconenvrij én vrij van allergenen
- is duurzaam (kan 5 tot 10 jaar mee), én dus eco-vriendelijk en een veel goedkoper alternatief (ik betaalde voor mijn versie welgeteld 14€!)

Het vergt (zeker in het begin) wat oefening, maar indien goed ingebracht zijn er géén lekkages en voel je het niet zitten. De mijne heeft zijn test ondergaan in een pretpark en zelfs na meerdere ritjes in de ruigste rollercoaster, heb ik geen ongelukjes gehad. Na het legen (gewoon in het toilet), spoel je de cup om met water of - indien geen stromend water in de buurt - maak je het schoon met een toiletpapiertje / vochtig reinigingsdoekje (er zijn er ook speciale voor te koop). Let wel! De cup dient gesteriliseerd te worden vooraleer het ingebracht wordt bij aanvang van een nieuwe mensturatieperiode én bij het eindigen ervan.

Ik ben nu enkele maanden verder en écht een overtuigd gebruikster. Al die ongemakken van vóór de Meluna (dat is het merk dat ik gebruik) is voorgoed verleden tijd. Ik weet ondertussen welke hoeveelheid mijn cup aankan en hoe dikwijls ik hem dus legen moet: bij het opstaan, na mijn werkdag (en dan uit voorzorg net voor ik slapen ga, al is die eigenlijk niet nodig). Wat een verschil en bovenal: ik voel geen verschil met mijn niet-ongestelde dagen: héérlijk! Eén tip misschien nog: onderaan de cup hangt een staafje, dit heb ik ingekort (met een schaar) voor nog meer draagcomfort.

Ik wou dat ik het bestaan van deze cups véél eerder geweten had en hoop dat dit stukje misschien nog mensen weet te overtuigen. Laat het me vooral weten. Ik ben benieuwd!

Veel liefs en succes!

Miezeke

ps: er bestaan verschillende merken die menstruatiecups verkopen. Surf dus best even rond voor extra info en hopelijk weet je jouw favoriet te vinden.

Miezeke onder hoogspanning

IEPS... of misschien is 'iep' meer gepast. Het past alvast meer bij het stemgeluid dat ik tegenwoordig 's morgens produceer. ;) Na al de genegeerde waarschuwingen van mijn lijf, heb ik mezelf naar de dokter gesleept en na twee antibioticadosissen is de conclusie compleet: Miezeke is oververmoeid en dat resulteerde de laatste maanden in het enkel nog kracht vinden om te slapen, naast de dagdagelijkse zorg voor mijn Muizenkinders en het uitvoeren van mijn job: dat is dus de reden van deze blogstilte.

Nope, niet de vele creatieve projecten hebben z'n tol geëist, wel de hervormingen die ons te wachten staan op werkgebied. Diegenen die me in het echte leven kennen, weten dat ik samen met Mr. Muis een kinderdagverblijf uitbaat: ons eerste kindje, zo noemen we ons nestje. Kind & Gezin heeft echter de zelfstandige sector grondig door elkaar geschud en we moeten letterlijk rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan om de door hen opgelegde hervormingen in onze eigen werking door te voeren. Veranderingen die veel van ons eisen, érg veel zelfs, want Mr. Muis is er nog erger aan toe als ik,  maar we moeten door. Het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost, maar na zes jaar zijn we nog steeds overtuigd: dit is de job van ons leven!

Liefs,

Miezekemuis!