Het leven zoals het is: vanmorgen ten Huize Muis

Muizepruts had overgegeven in haar bedje en in de living verongelukte ik bijna over een speeltje. Tijdens het ontbijt vond Muizeknul zijn 'Babybelleke' meer lijken op een vliegtuig dan een kaasje, waardoor hij er meer dan veertig minuten over deed om één boterhammetje op te eten. Muizepruts vond het blijkbaar erg lollig om de helft van haar beker melk over haar tafeltje leeg te gieten om er vervolgens een heuse percussievoorstelling mee te geven. Toen ik Muizemeid haar haren in een staartje probeerde te krijgen, liet ze het handspiegeltje van d'r recht op mijn tenen vallen *auaaahw*.

Na een lange zoektocht naar Muizeknul zijn fluovestje, bleek die nog op school te liggen (hoezo - stress??). Dan te voet naar school vertrokken - een tocht die vandaag meer weg had van de Processie van Echternach - (drie stappen naar voren, twee terug) om er dan uiteindelijk toch in te slagen om mijn Muizekinders vóór het belsein hen 'af te leveren'. Ik sta er nog van te kijken.

One of those days... ;)

Groetjes,

Miezekemuis!


Dit reclamefilmpje dekt de lading ... voor 1/3de dan toch... ;)

Sintkoorts

Bij ons komt hét bezoek vrijdagnacht, maar de temperatuur begint ten huize Muis gevoelig te stijgen... De Sint is in aantocht en we hebben het geweten. Her en der liggen knutsels voor Het Goed Heilig Man verspreid en bijna dagelijks werd er hier een Sint-Karaoke gehouden: in de zetel - onder een dekentje - knus bij elkaar. Muizemeid zong om ter hardst (om er toch wel zeker van te zijn Sintermans haar horen kon) en Muizeknul zong iets bescheidener mee, maar dan wel in een eigen persoonlijk geïnterpreteerde versie (zooo grappig). En Muizepruts: die zat erbij en keek ernaar - al wiebelend! ;)

Het is leuk... érg leuk en ik smelt. Ik besef maar al te goed dat we hier gezinsherinneringen aan het creëren zijn en ondertussen... ondertussen betrap ik mezelf erop dat ik zelfs verzonken in gedachten Sintliedjes mee-neurie.

Hoe beleven jullie de Sintdagen?

Originele eindejaarskaarten

De enorme papierhoop in onze recyclagemand deed me vorig jaar nadenken over een creatieve én ecologisch verantwoorde manier van eindejaarskaartjes schrijven: ik zou dat jaar zélf kerstkaartjes scheppen. Althans... een deel dan toch... 

De avonden vooraf had ik een heleboel papier versnipperd tot kleine stukjes. Uiteraard kan je hier ook een papierversnipperaar voor gebruiken, maar bij gebrek aan, werken je linker- en rechterhand even goed. Lekker op de bank voor tv en scheuren maar... Nadien verzamel je de papiertjes in een emmer, zet je ze onder water en laat een nachtje weken.

Aan het water had ik zowel een papierverlijmend- (om de vezels makkelijk schrijfbaar te maken), als een schimmelwerend product toegevoegd. Beiden zijn o.a. te verkrijgen bij 'De Banier'.

De avond nadien heb ik met behulp van een staafmixer de snippers tot pulp gemixt en het goedje in een halfhoog teiltje gegoten.

Mijn benodigdheden:

- schepramen (in hobbyzaken te koop, maar uiteraard ook makkelijk zelf te maken)

- een waslijn (of draad waaraan je het papier drogen kan)

- een hele hoop dweilen: voor je geschept papier op te laten rusten alsook om op én onder je werkvlak te leggen. Onder je waslijn zijn dweilen ook geen overbodige luxe... dingen die nat zijn, kunnen uiteraard lekken ;)

- iets om grote druk mee uit te oefenen om het water je stapel gemaakt papier te persen. (vb. twee houten planken en 4 bankschroeven)

- wasknijpers

op http://www.schooltv.nl/beeldbank/clip/20030701_papier03 kan je een prima introductiefilmpje vinden van hoe het allemaal in z'n werk gaat.

Let er wel op dat je tijdens het feitelijke scheppen, je het pulp gelijkmatig verdeelt...  Dit om gaten en scheuren in je uiteindelijk gedroogd stukje papier te vermijden.

Van zodra je er helemaal mee weg bent, kan je zelf nog leuke extraatjes bedenken. Ik koos ervoor om een kerstboompje in het papier te integreren. Dit doe je heel makkelijk door een uitsteekvorm vooraf op je schepraam te zetten en hierin gekleurd pulp te gieten (pulp kan je kleuren door er kleurpigment aan toe te voegen - eveneens te verkrijgen in 'De Banier'). Nadien kan je met een andere kleur pulp je raam verder aanvullen. Persoonlijk vind ik het makkelijk om deze pulp ook te gieten, maar dit is uiteraard een eigen keuze.

Veel knutselplezier en vergeet niet te pronken met je resultaat! 

Groetjes,

Miezekemuis!

Dé doos...

Bij het vallen van de bladeren lijken onze Muizekinders enigzins drukker dan anders te zijn: ze lopen al gillend doorheen ons huis, een toevallige duw van Muizeknul resulteert 9 op 10 in een mep van Muizemeid, waar dan opnieuw met een flinke trap op gereageerd wordt. Ik zie ik een extra grijs sprietje in de haardos van Mr. Muis oppoppen en na enkele uren vruchteloos scheidsrechter spelen is het wat ons betreft DRINGEND tijd voor plan B.

Dé doos wordt opnieuw uit de kast gehaald: een bontgekleurd exemplaar met daarin een schat aan prullaria waar Muizekinders verzot op zijn.

Mr. Muis en ik gunnen Muizeknul en Muizemeid een blik op de inhoud van deze doos en leggen hen de spelregels uit: als ze elkaar geen pijn doen gedurende een bepaalde periode én er wordt niet gegild in huis dan hebben ze elks 1 bolletje verdiend. Van zodra ze 10 bolletjes verdiend hebben, mogen ze deze inruilen voor een spulletje uit de doos.

Deze gekleurde bolletjes zitten in een goudkleurig doosje en worden streng door Mr. Muis en mezelf bewaakt. ;) Deze bolletjes worden verzameld in een persoonlijk potje (al dan niet door zichzelf versierd) en staat netjes zichtbaar op de kast. Van zodra een bepaalde tijd verstreken is, wordt de periode 'geëvalueerd' en mogen ze (indien verdiend) een bolletje uit het doosje kiezen en in hun persoonlijk potje leggen. Nadien worden er opnieuw afspraken gemaakt voor de volgende tijdsperiode.

Het effect is na een halve dag al merkbaar... *haalt opgelucht adem*: héérlijk die herwonnen rust in huis.

 

Wist je dat:

- je in de supermarktketens zoals Action, Zeeman en Wibra erg goedkoop stickertjes en knutselmateriaal scoren kan? Ideaal om dé doos mee te vullen.

- je best max. 2 voorwaarden aan het verdienen van een bolletje koppelen kan?

- je nooit of nooit verdiende bolletjes afneemt? Verdiend is verdiend en het zou hun motivatie enkel ten gronde richten.

- je consequent moet blijven in het toekennen van de bolletjes? Zorg dat je spreekwoordelijke lat steeds even hoog blijft liggen: op die manier weet je kind steeds waar het aan toe is. Een herinnering aan het al dan niet krijgen van een bolletje kan steeds even aangehaald worden van zodra je het opnieuw even voelt knetteren bij je kleintjes....

Bij ons zijn er max. 3 à 4 bolletjes per dag te verdienen. Uiteraard kan je ook het aantal te verdienen bolletjes per dag opvoeren, maar dan breng je best ook het vereist te behalen bolletjes naar een hoger aantal.

Succes enneuh... laat je me weten hoe het bij jullie loopt? Andere motivatietrukjes wil ik uiteraard ook te horen krijgen.

ps: ik vind de vele persoonlijk gekregen complimentjes op mijn schrijfsels super, maar ik zal er nog veel blijer van worden, mochten al die mensen zich ook hier laten horen! ;) Dankjewel!

Greetz,

Miezekemuis!

Schatjes en patatjes

Back in time...

Vroeg of laat is het zover... kleine Muizekinders blijven nu eenmaal niet klein. Het viel al langer op dat Muizepruts haar melkpapjes wat vaker aan de kant liet staan. Haar zelfs slechts 100ml doen drinken, duurde een eeuwigheid; tijd dus om haar te introduceren in de wonderlijke wereld van Het Vaste Voedsel. Op exact haar vierde maandverjaardag was het zover: aardappeltjes en worteltjes werden gestoomd en verwerkt tot een overheerlijk wortelpapje. Althans... dat dachten we dan toch. De eerste dagen gingen niet van een leien dakje, iets wat bij Muizemeid en Muizeknul destijds wél het geval was. De eerste hapjes waren nochtans veelbelovend, maar na hap 4 of 5 resulteerde dit al snel in samengeperste lipjes die als een betonnen muur verzet bood tegen elke hap die nog passeren wou. Een toch door de barricade gewrongen hap, werd met rakketgesputter beantwoordt en weer naar afzender gezonden. Ik moet er vast geen tekeningetje bijmaken... ;)

De eerste twee weken had ze geluk. Haar weigeringen werden nog aangevuld met melkpapje: een flesje van een gewone hoeveelheid minus de door haar gegeten hoeveelheid groentepap.

Na twee weken moest het 'cold turkey': groentepap eten of *slik* honger hebben tot een volgende voeding. Een 2,5 à 3 u. later kreeg ze dan opnieuw een flesje te drinken: eentje van normale hoeveelheid. Gelukkig beterde het snel: de groentepapjes werden beetje bij beetje meer leeggegeten en al gauw at ze dagelijks een portie van 300 gram op. We varieerden met vele soorten groenten en oké: het ene had ze beduidend liever dan het andere, maar uiteindelijk at ze altijd wel alles netjes op.

Van zodra alle groentepapjes vlotjes binnengingen (zo rond haar vijfde maand), zijn Mr. Muis en ik met het geven van fruitpap gestart. Geheel op dezelfde methode als voorheen en al gauw werden de flesjes 's middags volledig van het menu geschrapt.

Ondertussen zijn we bijna een jaar verder en zijn we al een hele poos overgeschakeld naar stukjesvoeding. (lees ook de tips onderaan mijn blogstukje in "Vrijdag: chocodag!")  Ze zit nog in de heerlijke 'ik-eet-alles periode' en blijf stiekem hopen dat ze - in tegenstelling tot Muizeknul en Muizemeid - niet kieskeurig wordt. Ik lach groen als ik mezelf - jaren terug - in gedachten hoor opscheppen: "Mijn kids zijn supermakkelijk; ze eten écht alles en dat zonder enig protest. Moehaha, is dat effe anders uitgedraaid...!

Hoe verloopt / verliep het bij jullie?


Wist je dat:

... 2/3 groenten en 1/3 aardappelen de ideale verhouding is om een groentepapje te bereiden?

... je géén zout of kruiden mag gebruiken ?

... je de eerste groentepapjes best in zijn pure vorm aanbiedt: dus van één enkele groente ipv een combinatie van verschillende groenten? Dit zodat je kleintje de juiste smaken leert herkennen.


... 1/4 appel (of een ander stuk fruit), 1/4 geplette banaan, 1/4 versgeperst en gezeefd sinaasappelsap   en 1/4 glutenvrij koek of meel de ideale verhouding is om een fruitpapje te bereiden?
=> ingeval van veelvuldig platte ontlasting, mag het sinaasappelsap weggelaten worden. 


... je best nog even wacht met het geven van potjesvoeding? Ze zijn een volwaardig alternatief, maar smaken geheel anders dan zelfbereide maaltijden. Dit is een ondervindingstip: kinderen die uitsluitend potjesvoeding te eten krijgen, lusten veelal geen zelfbereide voedingen. Erg lastig voor het kind in kwestie als het bv. in een opvangvoorziening wél steeds vers bereide gerechten te eten krijgt. Uiteraard mag je potjesvoeding wel introduceren van zodra je kleintje vlot de vers bereide voedingen eet. Altijd handig op uitstap!

... je kleintje niet alles onmiddellijk verdragen kan? Hieronder vind je alvast een overzichtelijke lijst terug van wat wanneer gegeten kan en mag worden (bron: Kind en Gezin)

... je zeker iets van vetten aan je groentepap toevoegen moet? Een koffie- of eetlepel: de hoeveelheid hangt af van de hoeveelheid groentepap. Je kan kiezen voor margarine of olie (maïs, zonnebloem- olijf-, arachide olie)  Persoonlijk vind ik margarine (vb. Planta) de beste optie. Mocht je voor de 1kg versie kiezen, krijg je er trouwens een knappe bewaardoos gratis bij. Handig toch?!

Let wel: olie heeft uitgesproken smaak die bovendien kan die per soort nog eens ongelofelijk verschillen van smaak. Kleine kinderen zijn erg gevoelig voor verandering. Het kan dus voorvallen dat ze minder goed eten, mocht hun papje met een ander soort olie bereid zijn. 

... een scheutje olijfolie toevoegen aan een groentepapje een doeltreffende oplossing is als de stoelgang van je kleintje erg hard is?

... het zelfs van groot belang is om kleine kinderen de nodige vetten te geven? 

- ze zijn belangrijk voor de aanmaak van organen en zenuwen
- zorgen voor energie
- bevatten de belangrijke vitamines A, D en E
- zorgen voor een goede smaakontwikkeling

... je soms wel 10 tot 15 keer hetzelfde papje aanbieden moet, voordat een kleintje er gewend aan is? Denk dus niet te snel dat hij / zij iets niet lust.

... vlees / vis / halve eierdooier (doorgekookt) toevoegen mag vanaf 6 maanden?

Bronnen:
- eigen ervaring
- kind en gezin
- http://www.voorlichtingmvo.nl

Miezeke krijgt Kleur- en Stijladvies

Af en toe moet je naast mama-zijn ook eens aan jezelf denken. In dat opzicht kreeg ik laatst een wel erg speciaal cadeau: eentje met een enorme strik eromheen: ik mocht op kleuranalyse én stijladvies bij Claudia van Charisma in Geel. Met de bibber in mijn benen stond ik daar op de stoep. Een leuk gedacht uiteraard; weten welke kleurtjes je staan en welke net niet, maar omgekeerd wil het ook iets zeggen natuurlijk...

Claudia stelde me echter onmiddellijk op mijn gemak met haar vriendelijke en warme voorkomen... Na een verkennend gesprek en wat 'didactisch onderricht' werd de praktijk aangevat. Totaal ongeschminkt werd ik voor dé spiegel gezet. Een spiegel waarin je denkbeeldig menig actrices hun lippen zag tuiten om dieprode lipstick aan te brengen en hun wimpers in model te brengen, maar niets minder waar. Ik kreeg een witte kappersschort aangebonden en mijn haren werden in een netje achteruitgeknoopt. Daglicht: check... extra spots: dubbelcheck en hup, daar gingen we! Twee doeken werden voor me klaargelegd: een gouden en een zilveren. Mijn naakte handen (zonder juwelen dus... wat anders? ;) ) werden hierop gelegd en zo werd een eerste shifting gedaan: koud of warm.
Mijn handen hadden een aangename gloed in het aanzien van die gouden doek, dus nam Claudia lapjes stofjes in verschillende kleuren in een warmere teint en legde die naast mijn gelaat.
Een heleboel 'ja-kes', 'nee-kes' en 'mmm... misschien-tjes' weerklonken vanaf dan in mijn oren.

Na enkele uren kreeg ik het verdict van mijn kleuranalyse te horen: ik ben een échte lente: ik mag ontzettend veel kleurtjes dragen, op voorwaarde dat ze een 'warme' teint hebben. Zwart is echter totaal uit den boze, m.a.w.:  ik ging de laatste 23 jaar gewoon T.O.T.A.A.L. verkeerd door het leven... Dat is dan nog in de veronderstelling dat ik tot mijn 10de wél juist gekleed was. Een uitgebreid persoonlijk paspoort werd ingevuld en een kleurenwaaier werd overhandigd. Hét tool dat ik vanaf nu steeds in mijn handtas heb zitten om miskopen te vermijden.

Een tweetal weken nadien kreeg ik het ander stuk van de taart voorgeschoteld: het stijladvies.
Mijn lichaam werd afgetekend op een spiegel en het positief punt hier: ik ben toch niet zo dik dan ik me voorgesteld had.  Op basis daarvan werden er berekeningen gemaakt en kreeg ik te horen dat ik een "Ronde A" ben met smalle schouders. Vanaf toen werd ik een volledige middag lang (zelfs nog een heel pak langer dan voorzien) ondergedompeld in de wereld van de stofjes, modellen en materialen en kreeg ik te horen - tot de accessoires toe - wat me staat en wat ik ten koste van vermijden moet.

Conclusie van dit alles:
Omvergeblazen ben ik... het was enorm confronterend, maar eindelijk vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Claudia kent haar vak. Ze maakt er een persoonlijke queeste van dé stijl te vinden die haar klantje past én leuk vindt én is niet bang om ongezouten, doch tactvol haar advies en mening te geven. Een kleur- en stijlanalyse is alvast iets wat onze Muizekinders op volwassen leeftijd cadeau zullen krijgen. Een belangrijke stap in het zichzelf ontdekken in deze wereld. Ik heb er alvast veel te lang mee gewacht, maar ik voel het... als een rups ben ik uit mijn cocon aan het kruipen. En op een dag fladder ik als een mooie vlinder het zonlicht tegemoet. Best toch moeilijk voor een muis, bedenk ik me net ;) ).

X
Miezekemuis

Prikjes...

Gisteren was het weer zover... Muizepruts kreeg haar 1-jarige prikjes: die tegen pneumokokken en dé cocktail onder prikjescocktails: de befaamde vaccinatie tegen Mazelen - Bof - Rubella (afgekort de MBR-prik). Een venijnige prik die onderhuids in de bovenarm wordt gezet. Een prik die bij onze Muizekinders steeds begint met een "euh-wat-gebeurt-er?" en al snel eindigt in een korte, maar krachtige schreeuw. Een schreeuw die vervolgens gepaard gaat met dikke waterlanders. En een krop in de keel...  bij mij dan. Steeds opnieuw... ook al is het de derde keer dat ik dit nu meemaak, wennen doet het nooit. Eén pluspunt aan dit bezoek: ik kijk er eigenlijk stiekem ook naar uit, want ik (wij)  heb(ben) een schat van een kinderarts: Dr. Broers uit Lier . Enig nadeel: haar praktijk is een half uurtje à drie kwartier rijden van hier, maar het is de rit waard. Ze neemt haar tijd, is steeds oprecht bekommerd om haar patiëntjes en overstelpt me met goede raad: heerlijk! Soit, Muizepruts kreeg dus twee prikjes: één links en één rechts en was daar op het moment zelf écht niet blij mee. Bijna onmiddellijk nestelde ze zich in mijn armen en bijna ogenblikkelijk was ze de pijn vergeten. Bijna, want twee kleurrijke pleisters zijn stille getuige van een groot verdriet dat zich enkele minuten eerder voordeed.

Ik ben alvast benieuwd naar jullie verhalen!

Groetjes,

Miezekemuis!



Wist je dat...

* ... M-B-R de enige vaccinatie is waarbij kleintjes na twee weken nog koorts kunnen maken? Dit omdat het een 'levend' vaccin is: het bevat een verzwakt virus en kan dus nog een infectie veroorzaken en het immuunsysteem prikkelen (daar komt die koorts dan van). De ziekte veroorzaken kan het echter niet.

* ... kleintjes onder de 1 jaar hun prikjes krijgen in hun bovenbeen (dijbeen)? Vanaf 1 jaar worden ze in hun bovenarm gezet.

* ... je voor prikjes terecht kan bij je huisarts, je kinderarts, maar ook bij een consultatiebureau van Kind en Gezin?

* ... enkel het vaccineren tegen Polio (kinderverlamming) verplicht is, maar dat Kind en Gezin wel aanraadt het volledige prikjesschema te volgen?

Dat schema vind je hieronder terug 
(bron: www.kindengezin.be)

Blablabli... blablabloe

Muizemeid was nauwelijks anderhalf en al een echte taterwater te noemen ("net.de.mama"). Toen ze twee werd, rolden er knappe volzinnen uit haar mond en beschikte ze reeds over een woordenschat om 'u' tegen te zeggen. 
Muizeknul deed er echter langer over, maar praat ondertussen even knap. 

Dat hij er later mee was, is eigenlijk niet zo verwonderlijk. Ik herinner me uit mijn studies (corrigeer me gerust mocht ik het toch mis hebben) dat meisjes vanaf hun geboorte reeds over heel wat verbindingen tussen hun twee hersenhelften beschikken. Dit zorgt ervoor dat ze zich zowel op hun taalontwikkeling kunnen richten als op hun motorische ontwikkeling (alles wat met bewegen te maken heeft). Jongetjes beschikken op datzelfde moment echter over minder verbindingen waardoor ze zich bijgevolg sneller richten op het ontwikkelen van hun motorische vaardigheden. Dat maakt dat ze later gaan spreken, maar die 'achterstand' halen ze later zonder problemen in. Niets om je zorgen om te maken dus. ;)


Op de online nieuwssite 'Het Nieuwsblad' was er overlaatst (8/9/13) een artikel te lezen betreffende het praten met kleine kinderen. De geïnterviewde 'Helena Taelman' - een lector taaldidactiek - stelt dat je beter geen kleutertaal gebruikt tegen kleine kinderen. Ondanks de - veelal negatieve - lezersreacties onderaan het artikel, moet ik haar hierin bijtreden. Of je een kind vb. het woord 'auto' aanleert ipv 'tuut' en 'hond' ipv 'waf'... het is en blijft even moeilijk / gemakkelijk.

Ik vraag me trouwens af: wat zeg je in dat geval als je een koe, of nee... beter nog: een olifant of kameel tegenkomt? :) Juist ja... ;)


Uiteraard... geen enkel kind zal deze kleutertaal blijven gebruiken voor de rest van zijn / haar leven, maar het is bewezen dat kinderen die voortdurend deze taalvorm te horen kregen, wel degelijk minder vlot spreken én over een minder grote woordenschat beschikken dan leeftijdgenootjes die de juiste woorden wél te horen kregen. Mr. Muis en ik hebben onze kinderen overstelpt in de wereld van taal. Alles wat we deden, zagen, hoorden, hoe we ons voelden, hoe zij zich zouden kunnen voelen, ... alles, maar dan ook echt alles werd verwoord naar hen toe. Ik herinner me nog goed de vreemde blikken aan de kassa van de plaatselijke supermarkt toen ik mijn Muizekinders minutieus verwoordde wat er gebeurde ;) :D Ach ja... het was voor een goed doel!


In het artikel haalt Mevr. Taelman aan dat je gerust ook over het woord 'grootouders' mag spreken ipv enkel over 'oma & opa'. Vanzelfsprekend moet je niet tegen je kleintje zeggen:  'Kom liefje, we gaan naar je grootouders.'. Wat je wel kan zeggen (als je bijvoorbeeld foto's bekijkt): 'Kijk, dit zijn opa en oma: je grootouders'. Daarna kan je uitleggen dat zij jouw papa en mama zijn of die van je partner. Kortom: daag hen uit met taal!


Van zodra een kleine ukkepuk ter wereld komt, heeft die nood aan taal. Ook al begrijpen ze de betekenis van de woorden nog niet, aan de intonatie van je stem kunnen ze zoveel afleiden... Kleine kinderen absorberen enorm veel informatie; net daarom is het zo ontzettend belangrijk dat je alles wat je hoort omzet in taal. Zo leer je hen dat geluiden dingen betekenen.


Hoe pak je dit aan?

- met liedjes, knisperverhaaltjes, ...


Bekijk ook zeker even onderstaande filmpjes: (bron: Kind & Gezin)

Communicatie en taal 0 - 2 maanden

https://www.youtube.com/watch?v=WkXX5sVnETo&feature=player_embedded#at=265


Communicatie en taal 2 - 4 maanden

https://www.youtube.com/watch?v=dONSkF6Xbb4


Communicatie en taal 4- 6 maanden

https://www.youtube.com/watch?v=9466PoghSpY

Let wel: Probeer er op te letten dat je niet elk woord in een verkleinwoord zet:  voor je't weet is je pruts overtuigd dat elk woord op 'tje' of 'ke' eindigt.


Communicatie en taal 8 - 12 maanden

https://www.youtube.com/watch?v=irnksYHw24E


Kinderen hebben op deze leeftijd al veel taal geabsorbeerd en begrijpen nu ook verschillende woorden, ook al kunnen ze deze nog niet zelf uitspreken. Ze gebruiken vanaf nu ook enkel de klanken die ze te horen krijgen in hun eigen omgeving. Vanaf 12 mnd worden de eerste woorden gezegd.


Communicatie en taal 12 - 24 maanden

https://www.youtube.com/watch?v=bJkAn8Om0H0


Eerste woordjes worden gezegd, soms nog niet erg verstaanbaar.

Wissel af met luisteren en praten: zo leert je kleintje gesprekken voeren.


Communicatie en taal 24 - 36 maanden

http://www.youtube.com/watch?v=6THUl7yQCUg


Stimuleer taal door al je handelingen en alles wat je ziet te vertellen.

Kortom: probeer jezelf aan te leren zoveel mogelijk te praten (met échte woorden!) tegen je kleintje ("tje"..."tje": 'kweetet... 't klinkt leuk en uiteraard zijn er uitzonderingen die de regel bevestigen. ;) )

Zoals helemaal bovenaan in dit blogstukje al aangehaald: daag hen uit en voor je het weet heb je de leukste gesprekken met ze.


Wij lachen alvast wat af met sommige uitspraken. Hier alvast eentje van enkele maanden terug:




Op een ochtend zei ik tegen Muizemeid en Muizeknul: "ook flink jullie beker melk leegdrinken he!" Muizemeid: "Waarom eigenlijk mama?" Ik: "Dat is goed voor jullie botten." "Ah ja...", zei Muizemeid "... en ook voor jullie sandalen!".    

Leuke uitspraken van je uk mag je uiteraard (én graag zelfs!)  hieronder delen...

Ennueh... laat je tijdens een kietelmoment gerust eens volledig "losgehen" qua gejoel, gekroel, gekleuter en gepeuter. Wie herinnert zich niet het "geoetchiekoetjiekoetsj" van die ene tante die telkens nét iets te hard in je wangen kneep... Ik herinner me alvast nog levendig de mijne... *auw*


Groetjes,

Miezeke

Snottebel-alarm

Onze Muizekinderen snotteren...
Muizemeid produceert een continu lopend straaltje doorschijnend snot, Muizeknul is heer en meester van de vastgekoekte exemplaren en bij Muizepruts is het een combinatie van de twee. Het kan uiteraard allemaal nóg erger: van die dikke gele of groene slierten met van die bruine kloddertjes erin... Hajakkes... d'r zijn smakelijkere onderwerpen!

Nu ja, het mag gezegd: ik ben o.w.v. mijn job een ervaringsdeskundige te noemen: dé experte, dé SnottebelBuster der SnottebelBusters met als 'proton pack': fysiologisch serum. Met zo'n bus in de hand verdrijf ik ze allemaal, één-voor-één en gaan zullen ze!

        * Uiteraard is bij gekleurde exemplaren een bezoek aan de dokter aan te raden: in dat geval zijn er vieze beestjes (een virus) aan het werk en heb je wat extra hulp nodig.

(vb. neusdruppels of andere medicatie) *

Zelf gebruik ik vooral de neusspray van Sterimar Baby bij Muizepruts en Physiomer Baby neusspray bij Muizemeid & Muizeknul. Sterimar Baby heeft een fijner straaltje wat voor kleintjes net iets aangenamer ervaren wordt. Physiomer Baby heeft een krachtigere straal die naar mijn mening vooral effectiever is voor Muizepeuters. In plaats van een spray onder druk kan je ook ampullen gebruiken (trouwens zéér geschikt voor oogspoelingen). Er zijn een heleboel merken verkrijgbaar, dus voor advies op maat verwijs ik jullie door naar jullie apotheker.

Nu: hoe moet het?

1. Vertel altijd je kleintje wat je gaat doen. Stel je maar es voor dat jij lekker cosy bij jouw eigen Mr. Muis ligt en opeens - geheel uit het niets - zo'n neusspoelding in je neus gestopt én gesprayd krijgt. Juist ja, hou dat beeld effe vast en beloof het me: "nope, zo ga ik dat NIET doen..."

* Ook al begrijpen kleintjes nog niet de volledige betekenis van woorden en handelingen, door je intonatie, je stemkleur- en volume, krijgt je ukkepuk een veiliger gevoel en leert het de betekenis van de woorden kennen. Door regelmatig te spoelen, gaat het kindje de handeling 'gewoon' worden en er steeds minder moeilijk over doen. Muizeknul en Muizemeid komen ondertussen zelf vragen voor een spoeling en Muizepruts ondergaat het ook zonder verzet.*

Gebruik tedere woordjes, sus, aai over hun bolleke en geef hen na afloop een hele dikke knuffel / zoen en zeg vb. "wat knap zeg..." / "wat was je flink... nu zijn die vieze snottepietjes uit je neus". Op deze manier krijgt je kleintje ook het besef waarom je dit doet en heus... onderschat die kleine man / meid van je niet. Ze beseffen méér dan je denkt.

2. Een kleine handleiding: leg je kindjes nooit gewoon plat op hun rug met hun neusje naar boven om dan te beginnen sprayen. Op die manier komt het hele goedje (een zoutig water) hun slokdarm binnen. Erg onaangenaam en beangstigend (verdrinkgevoel).

Een neusje spoelen doe je dus beter zo: leg je kleintje plat op zijn of haar rug en kantel het hoofdje telkens naar de richting waarbij je het bovenste neusgat gaat sprayen. Direct daarna zet je je kleintje recht - zo kan het goedje met de slijmpjes makkelijk naar buiten lopen - om zo het neusje schoon te vegen. Mocht het spoelen moeilijk gaan, vraag dan je partner om te helpen door je ukkepuk vast te houden en af te leiden.

Voordat jullie allemaal massaal aan het neusreinigen gaan, heb ik nog één verzoek: test het eerst eens bij jezelf uit. Pas als je wéét hoe het voelt om een neusspoeling te krijgen, kan je je beter inleven in de reactie van je kleintje.

Hoe bestrijden jullie de gevreesde snottebellen? Laat van jullie horen, ik lees het graag!

Groetjes,

Miezeke


Bron afbeeldingen: http://www.leguidesante.co.uk- http://www.i-pharmacy.gr - www.kidspharma.be

Tik-tak, tik-tak, ...

"Miezeke, hoe doede gij da toch allemaal?!" Dat zinnetje hoor ik de laatste tijd wel meer passeren... Ieder persoon die me kent, wéét wat voor druk bestaan ik leid: een job die me minstens 10 u. per dag bezighoudt, mijn drie Muizekinders met hun noden en bezigheden, Mr. Muis (soms ook een handvol ;) ),  al die verschillede hobby's van me, mijn sociaal leven nog onderhouden én als klap op de vuurpijl over dit alles nog bloggen ook! Als ik het hier zo allemaal oplijst, begin ik te snappen waar die vraag vandaan komt.

Op ditzelfde moment voel ik de booskijkende blik van één van m'n beste vriendinnen op me neerdalen. Allerbeste vriendin zelfs, denk ik... , zij is de enige - op Mr. Muis na - die wéét hoe de vork in de steel zit. Ik creëer tijd, tijd die ik niet heb, en dus aftrek van mijn slaap... Wel enkel en alleen op vrijdag en zaterdag, maar toch... Ik ben blij dat blogstukjes mijn wallen niet tonen en er geen teller staat op het aantal geeuwen per minuut. En ja, D. je hebt gelijk... vroeg of laat gilt mijn lijf S.T.O.P. maar op dit moment houdt net dit me overeind. Still love you... kus!

Jong, oud, rijk of minder welgesteld... er is iets wat ons allen in leven en welzijn verbindt en wat we allemaal te kort komen: TIJD. Er zijn 24 uren beschikbaar in 1 dag, waarvan we er minstens 6, maar liefst 8 horen te slapen. Dit maakt dat we dan nog 18 uurtjes ter beschikking hebben. Lijkt heel wat he, maar wacht... 

Et voilà:
een dagschets uit het leven van Miezeke

6.00 u. - opstaan - ochtendritueel in badkamer

6.20 u. - waterketel aanzetten => nood aan een cafeïneshot & some food

6.35 u. - boterhammetjes smeren voor Muizemeid en Muizeknul, fruithapjes prepareren

6.50 u. - Muizepruts begint van haar oren te maken: papje opwarmen, slabbetje klaarleggen en nog snel een bo'ke met boter smeren voor haar

6.55 u. - Haar uit haar bedje plukken voor een dik knuffelmoment, verschonen, pyjama wisselen voor kleertjes

7.05 u. - Muizeputs krijgt haar flesje, gevolgd door haar boterhammetje

7.20 u. - Muizeknul laat weten dat ie wakker is en ik haal hem uit bed. Ook hier worden pyjama voor kleren omgewisseld en wordt hij naar het toilet geëscorteerd. 

7.30 u. - Muizemeid moet nu écht wel opstaan. Ook hier hetzelfde ritueel als hierboven.

7.40 u. - Boterhammetjes worden opgegeten (mits de nodige aanmaningen ;) ) en koekjes voor school worden uitgekozen

7.55 u. - Tanden worden grondig gepoetst, snuitjes worden schoongeveegd en vanaf maart tot oktober worden benen, armen en snoet met zonnecrème ingesmeerd (zonnestraaltjes kunnen prikken lieverds...)

7.55 u. Muizemeid en Muizeknul trekken hun schoenen en jas aan terwijl ik Muizepruts nog een laatste keer verschoon

8.05 u. Aangekomen in de crèche, Muizepruts wordt gedag gekust

8.10 u. Ik zet mezelf in de startblokken om de twee oudsten naar school te brengen

8.25 u. Aankomst bij de Muizenschool. Muizemeid en Muizeknul worden gedag gekust en ik rep me naar de zaak

8.30 u. Aanvang werkdag

8.45 u. Naar de plaatselijke supermarkt voor broodnodige supplies

Indien mogelijk ga ik op de middag (12.30 u. - 13.30 u. even over huis (wij wonen aan de zaak, dus dat gaat nogal vlot: ontbijttafel afruimen, afwasmachine uit- en inladen, papflesjes uitwassen en de wasmachine vullen en laten draaien)

18.15 u. Rondleiding en verkennend gesprek met klanten

19.30 u. Einde werkdag (in geval van contractbespreking eindigt mijn werkdag om 20 u.)

19.30 u. of 20 u. (afhankelijk van bovenstaande planning): Muizenkinders worden zowel door Mr. Muis als mezelf in hun nestje gelegd.

Mr. Muis vult trouwens alle gaten ertussen: avondeten maken, de afwas, avondritueel Muizenkinders en nog zakelijke extra's. Wat het eten zelf betreft: dat doe ik ergens tussendoor, als er tijd is...

Van zodra Muizemeid, -knul en -pruts in bed liggen, zorg ik nog voor een avondupdate naar onze klanten toe.

21u. - Eindelijk: ME-TIME!

23 u. (en in het ergste geval) 23.30 u. - Ik sleur mezelf verplicht naar bed! (In het weekend kan dit uitlopen tot 2.30u.)

't Is dus vrij simpel: Mr. Muis en mezelf vullen elkaar qua rolverdeling goed aan: 's morgens sta ik in voor de kleintjes en 's avonds is het zijn beurt.  Daarenboven zou dit alles zonder extra thuishulp niet mogelijk zijn. Zonder haar én Mr. Muis zou ik op mijn vrije momenten moeten strijken, stofzuigen en kamers schrobben.

Bij deze: ik draag hen op handen en kus mijn beide pollekes!

Tot blogs? ;)

Miezekemuis! 

Knoop het in je oren!

Ik heb een hobby... 't is te zeggen: Miezeke heeft een hobby. Het begon allemaal enkele maanden geleden toen ik in ons nest (nu ook echt wel letterlijk te nemen) aan het rommelen was. Alles moest eraan geloven: de potten, de pannen, écht alles tot aan de uitpuilende plastiekenpottekeskast toe werd aan een 'gebruik-ik-het-nog inspectie' onderworpen. Al het materiaal met een njet-verdict werd onverbiddelijk in een doos verpakt en naar de berging versjouwd. Daar vond ik het dan... verstopt achter enkele dozen op het rek: een overvolle knopendoos.

Ooit heb ik ze gekregen van een oud vrouwtje die ze kwijt wou en aangezien ik altijd wel denk iets ooooooit nog wel eens te kunnen gebruiken, nam ik ze dankbaar aan. Tot nu toe stond ze echter wat te verstoffen, maar nu nam ik het vastbesloten onder mijn arm mee richting woonkamer.

Al die kleurtjes maakten me instant vrolijk en dat moeten ook Muizemeid en Muizenknul gemerkt hebben. Van bij het openen van de doos graaiden hun handjes door het knopengoed en al snel lag meer dan de helft verspreid over de grond. *zucht*

Plan B dan maar: de knopen werden in een grotere, maar ook lagere bak gegoten en mijn muizekinders mochten met potjes van verschillende grootte aan de slag. Enkele uren was er niets anders te horen als het gerinkel van knopen. Muizemeid begon na een poosje knopen te sorteren op kleur en dit bracht mij spontaan aan het uitzoeken van de allerleukste exemplaren en zo is mijn hobby begonnen.
Onder het label 'Knoop het in je oren' by Miezekemuis, maak ik naar mijn mening originele, eco- én budgetvriendelijke oorjuweeltjes. Bezoek in de toekomst zeker eens mijn webshop en wie weet vind jij er wel iets naar je zin!

Vrijdag: chocodag!

Het is vrijdag! Dé dag van de week waarop het ochtendritueel nét iets vlotter verloopt dan anders. Géén gedoe over welk beleg op welke boterham, geen "eet-al-je-boterhammen-op" aanmaningen...

Nope, alles verloopt op rolletjes vandaag, want... op vrijdag is het Muizenest-nationale CHOCODAG.

Chocopasta als ontbijt én als lunch: het wordt onze Muizekinders (boven de twee jaar) van harte gegund. Gesmeerde bo'kes verdwijnen tot de laatste kruimel in hun buik en duimen en vingers worden letterlijk en figuurlijk afgelikt. De 6 andere dagen van de week blijft die pot in de kast staan en bijgevolg is het elke vrijdag zo'n beetje feest. Zie het als een "het-is-bijna-weekendfeestje" en dat gevierd moet worden worden met... nou ja, ... choco dus! Van die overheerlijke hazelnootpasta met de overwegend rode letters op het etiket. Mjammie! 

Wat eten jullie kleintjes graag op hun boterhammetjes?

Tip:

begin zéker niet te vroeg met je kleintje de smaak van choco of andere zoetigheden te leren kennen (jups, confituur is ook zoet!).

Begin met de korstjes vanaf je ukkepuk een tandje of twee heeft (onderschat trouwens de kracht van hun tandvlees niet). Let wel: de binnenkant van boterhammetjes zijn zacht, waardoor ze met speekselvermenging makkelijk omvormen tot een dikke prop. Deze kan hun gehemelte verstroppen, maar erger nog... verkeerd in hun luchtpijp terechtkomen. Altijd opletten dus en je kleintje in't oog houden tijdens het eten. Om die reden starten wij pas met deze stukjes van zodra kleintjes twee tandjes boven- én onderaan hebben en de leeftijd van +/- 8 maanden bereikt hebben.

Het is ook aangewezen om eerst met boter als beleg te beginnen en pas na een maand of twee plakjes kaas uit te proberen (mager of belegen).  Daarna kan je andere dingen beginnen aanbieden: smeerkaas, hespenworst, kippenwit, Strasbourg, ...
Confituur en choco introduceer je best in een later stadium. De reden waarom spreekt voor zich denk ik. Enneuh... geef niet te snel op na een moeilijkere start. Succes!

Weer naar school!

Morgen is het weer zover... eindelijk! Twee volledige maanden vakantie hebben zijn tol ten huize Muis geëist. Ondanks een groot verbod werd de sofa zijn doel voorbijgestreefd en omgevormd tot een heus acrobatisch klim- en klauterstel, de muren zijn nog net gevrijwaard gebleven van Abstracte MuizeKunst en het aantal decibels zijn sinds eind juni sterk in aantal toegenomen. Waar er ook gespeeld werd - buiten of binnen - Muizemeid (en naar haar voorbeeld dus ook Muizeknul) zijn volledig dolgedraaid en nu we geheel eerlijk zijn... WIJ ook. Muizeknul gaat zijn eerste schooldag tegemoet en hij gaat het super doen, daar zijn we zeker van. In tussentijd klinken we op de juffen, de meesters en de reeds in het vizier gekregen rust. Santé!

Ikzelf ben ook in mijn creatieve sloffen geschoven: Muizemeid en Muizeknul kregen elks een nieuwe sleutelhanger aan hun boekentas. Inspiratie en ontwerp de moi-même. Gebruikt materiaal:  Fimo (polymeerklei).

Staan jullie en de kleintjes ook zo te popelen voor de nieuwe schoolstart? Vertel het gerust hieronder!

 

 

Een druilerige zondagmiddag...

Het ritmisch getik van regendruppels tegen de ruiten deed me beseffen dat - ondanks het feit dat ik regen eigenlijk niet echt hinderlijk vind - dit grauwe weer mijn Muizenkinders toch een pak drukker maakt dan anders. Als zelfentertainment moeilijk blijkt, is onze spelletjeskast dé ultieme redding.

Muizenknul koos voor het spel "Boe en Bèhhh!" van Habba.

Het spel bestaat uit:

4 spelkaarten in elk een afzonderlijke kleur (een groene, een gele, een witte en een rode)

Per hierboven vernoemde kleur bevat het spel houten diertjes:
            - 2 kikkertjes
            - 2 koeien
            - 2 schapen

- extra houten diertjes in het blauw: 1 kikker, 1 koe, 1 schaap

- 3 stoffen zakjes (al gebruiken wij gezien de leeftijd van Muizemeid en Muizeknul, dit spel voorlopig nog met 1 zakje)

Spelverloop:

We kiezen allemaal een spelkaart uit en per gekozen kleur worden de daarbijhorende diertjes in het zakje gestoken. De blauwe diertjes moeten er ook bij. Diertjes in de kleur van een niet gekozen spelkaart blijven uit het spel.

Dan wordt er uitgekozen wie beginnen mag. Vandaag is dat Muizeknul; tot groot protest van Muizemeid. O ja... ook bij ons zijn er van die fijne momenten!

Om de beurt mogen ze dan een diertje uit het zakje nemen. Dit gaat bij ons steeds gepaard met het standaard zinnetje: 'Nie piepen eh!' Tot groot jolijt van Mr. Muis en mezelf, want toen wij dit spel een dik jaar geleden begonnen te spelen, kon hij nog niet zo vlot praten. Dan telkens dit zinnetje horen in dat kleine frêle stemmetje van 'm, - ik zweer het je -  S.M.E.L.T.E.N. doe je. :) :)

Trekt diegene die aan de beurt is een diertje dat dezelfde kleur heeft dan zijn speelkaart, dan mag hij / zij dit op het zwart omtrokken figuurtje van zijn / haar spelkaart leggen. 

Indien een ander kleurtje getrokken werd, dan moet het diertje afgeven worden aan diegene die dezelfde kleur spelkaart wél heeft.

Maarrrrr: blauwe diertjes kan je beter niet trekken want: - én dan roepen we het allemaal tegelijk - "alle blauwe dieren wonen in het zakjeeeeeee!!!!" De diertjes worden bijgevolg onmiddellijk terug in het zakje gestoken en dan is de volgende aan de beurt.

Van zodra een spelkaart helemaal gevuld werd, dan is deze persoon de winnaar. Om het verliesgevoel zo min mogelijk te benadrukken, spelen wij het spel door tot iedereen uit is. Dit voor de verdienstelijk 'tweede', 'derde' en 'vierde' plek. ;)


Spelwaarde: een dikke 8/10

Waarom?
- de houten figuurtjes zijn mooi én blijven mooi
- eenvoudige spelkaarten
- het spelniveau kan nog verhoogd worden (wij zijn hier voorlopig nog niet aan toe).
- de tastzin van de kinderen wordt gestimuleerd: Muizemeid wist al goed 'te voelen' welk diertje ze nog nodig had om haar kaart te vervolledigen.

Nadeel: de diertjes exact op het figuur op de spelkaart leggen, is nog best moeilijk voor de allerkleinsten.

Op de doos staat de leeftijdsvermelding vanaf 3 jaar, maar wat het herkennen van de eigen diertjes betreft, kan dit echt wel vroeger. Extra hulp bij het leggen op de spelkaart is nog wel aan te raden.

Haren drogen

Muizenmeiden hebben meestal lange(re) haren. Dit omdat we het veelal zo fijn vinden om die haren te voorzien van alle mogelijke vormen van staarten, dotjes, knotjes, vlechtjes en wie weet wat nog meer... Soit, langere haren zijn mooi, maar zorgen tijdens het haar-was-moment ook meestal voor een boel frustraties. Nu ja, het wasmoment op zich nog niet zo, maar het haren-kammen daarentegen,... Halleluja... Gelukkig valt dit verhelpen door die haren nog een extra keer te wassen met een conditioner (balsem). Aangezien Muizenkinders tijdens hun slaap te vergelijken zijn met woelmuizen transformen die haren 's morgens meestal in een warrig en knoperig hoopje. Dit resulteert dan telkens in allerlei 'Oe's - Aah's en 'Neeeeeee,...-ik-écht-wil-geen-staart - momenten. Op aanraden van mijn kapster leerde ik onderstaand product kennen. FANTASTISCH vind ik het: simpelweg inspuiten vóór het kammen en huppa, Grote Muizenmeid wil weer staartjes en MamaMuis is weer content met alvast één conflictmoment minder op een dag.
Hebben jullie nog tips tegen knopen? Post het gerust hieronder; ik lees het graag!

Een rustige zaterdagmorgen...

Ieps!
Half acht riep Muizepruts om haar papje. Mr. Muis lag nog lekker te ronken en aangezien het mijn shift nog was (zie post 'afspraken'), nestelde ik me - nog half slaapdronken - de zetel in mét Muizepruts én het door haar gevraagde goed. Ondertussen kwam Muizemeid uit haar bed geslopen en kroop ze al knuffelend tegen me aan... Ik krulde mijn tenen. Hoe heerlijk kan een dag starten?! ;) Muizeknul riep een tiental minuten later (moet toch écht es werk maken van dat grotejongensbed van 'm) en na een heus aankleedritueel hebben we lekker op ons gemak ontbeten. Daarna zijn mijn schatjes fijn beginnen spelen... drie uren aan één stuk! Rustig... zonder roepen, zonder tieren, kortom: complete R.U.S.T in het Muizennest. Trots bedenk ik bij mezelf: Mr. Muis kan veel, maar dit, DIT is mijn matchpoint!! Morgen wissel van wacht... Ik ben eens benieuwd. ;)
Hoe verlopen jullie weekendochtenden?

Groetjes,
Miezekemuis!

Praktische regels

In ons Muizennest zijn een enkele praktische regels gesteld. "Ja, tuurlijk... " Hoor ik jullie denken, maar nee-nee-nee, ze zijn niet voor onze Muizenkinders, maar wel voor Mr. Muis et moi-même.
Deze zijn:

1. We gunnen elkaar in het weekend elk één uitslaapdag. Zonde van je dag? Hmmm... misschien wel, maar aangezien we érg lange dagen kloppen in onze zaak en 3 nog relatief kleine Muizekinders hebben, is dit geen overbodige luxe om overeind te blijven in ons hectisch bestaan,
2. We werken ook met wisselende nachtdiensten. Die shift gaat in vanaf zaterdagnacht en loopt tot de week daarna. Diegene die 'van wacht' is, staat ' s nachts op voor eventuele nachtelijke escapades van één (of meerdere) Muizekind(ers). Bij grote interventies (een plasongelukje of een zieke in huis) ondersteunen we elkaar.
3. Muizenkinders worden om de beurt door Mr. Muis en mezelf in bad gestoken. De wederhelft staat dan weer in voor het haren drogen.

Hebben jullie soortgelijke afspraken? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.

Dit ben ik!

Best een oké onderwerp voor een tweede post, denk ik zo dan. 
Als eerste post had dit zo voorspelbaar geweest en als er nu iets is waar ik een hekel aan heb, dan is het wel om voorspelbaar te zijn. Je kan er donder op zeggen: als de kudde links gaat, dan ga ik rechts. Of rechtdoor. Héél vermoeiend voor Mr. Muis allemaal...  Soit; dé introductie:

Ik ben Miezeke, geboren in de jaren '80 op Vlaamse grondbodem. Uiteraard beschik ik over een andere naam in het dagdagelijkse leven, maar net omdat ik in mijn job al zo publiekelijk aanwezig moet zijn, wil ik dit onder Miezeke beleven.

Mr. Muis is mijn echtgenoot. We zijn bijna 10 jaar samen, waarvan dag-op-dag bijna 2 jaar getrouwd.

We hebben 3 kinderen:

Muizemeid is onze oudste dochter (°2009). Een echte spring-in't-veld! Ze houdt van zingen, dansen en is een heus creatief talent. Zelfstandig ook... Héél zelfstandig. Net als haar mama is ze een heuse spraakwaterval... Dat belooft!

Muizeknul is onze zoon (°2010). Heerlijk ventje! Houdt van kriebelen en knuffelen. Houdt niet van draaimolens of andere snelle dingen... Eigenlijk is hij eerder een Held-Op-Sokken. Hij is, op enkele dagen na, 1 jaar jonger dan Muizemeid. Spanning en avontuur in huis gegarandeerd! 

Muizepruts is - ?voorlopig? - de jongste uit onze muizenclan (°2012). altijd-vrolijk.knuffelmie.ontdekkingsreiziger.leergierig. Ik denk dat dit het wel omvat... :)

Op een aantal spinnen, tuinkippen en tuinpoezels na hebben we geen huisdieren. Hebben we simpelweg ook geen tijd niet voor.

Ikzelf ben creatief, functioneer niet zonder muziek en heb mijn hart op mijn tong... Geen goeie eigenschap heb ik al geleerd. 
In ieder geval: wees welgekomen! Ik hoop jullie hier meer tegen te komen.


Groetjes,
Miezeke & Co.

Muizenleven

De allereerste post van dit blog! Jeee, ...  zóveel te vertellen, maar wat schrijf je in een eerste post? 
Dat ik graag schrijf? Check! Het is een microbe die me sinds de lagere school te pakken heeft: letters zijn een feest voor me. 

Het was een heerlijke ontdekking: al die mooie krullen en vormen die prachtige klanken bleken verder te brengen. Die klanken die dan woorden werden en op hun beurt dan weer verwezen naar iets of iemand. Voor velen de normaalste zaak ter wereld, maar voor mij was en is het nog steeds iets fenomenaals.

Ik ben grootgebracht in een nest waar Pa Muis een wonderbaarlijk poppenspeltalent bleek te zijn en Ma Muis me elke avond meenam in een wereld vol sprookjes, gedichten en andere verhalen. Sommigen waren heel luchtig en vrolijk, andere dan weer wat spannender en enger, maar telkens bevatten ze een verborgen boodschap.

Ik ben ze nooit vergeten, méér nog ... nu zit ik 's avonds ook tussen mijn muizekinders met een boek op schoot. En met een dekentje. 'Want dat moet zo', zegt Muizemeid altijd. Toch iets wat ik met een bedenkelijk opgetrokken wenkbrouw onthaal als het buiten 36 graden is. 

Lezen jullie ook voor aan jullie kleintjes? Ik kijk alvast uit naar jullie favorieten en vertelrituelen.

Onderstaande boeken zijn alvast pure nostalgie voor mij: