Dé doos...

Bij het vallen van de bladeren lijken onze Muizekinders enigzins drukker dan anders te zijn: ze lopen al gillend doorheen ons huis, een toevallige duw van Muizeknul resulteert 9 op 10 in een mep van Muizemeid, waar dan opnieuw met een flinke trap op gereageerd wordt. Ik zie ik een extra grijs sprietje in de haardos van Mr. Muis oppoppen en na enkele uren vruchteloos scheidsrechter spelen is het wat ons betreft DRINGEND tijd voor plan B.

Dé doos wordt opnieuw uit de kast gehaald: een bontgekleurd exemplaar met daarin een schat aan prullaria waar Muizekinders verzot op zijn.

Mr. Muis en ik gunnen Muizeknul en Muizemeid een blik op de inhoud van deze doos en leggen hen de spelregels uit: als ze elkaar geen pijn doen gedurende een bepaalde periode én er wordt niet gegild in huis dan hebben ze elks 1 bolletje verdiend. Van zodra ze 10 bolletjes verdiend hebben, mogen ze deze inruilen voor een spulletje uit de doos.

Deze gekleurde bolletjes zitten in een goudkleurig doosje en worden streng door Mr. Muis en mezelf bewaakt. ;) Deze bolletjes worden verzameld in een persoonlijk potje (al dan niet door zichzelf versierd) en staat netjes zichtbaar op de kast. Van zodra een bepaalde tijd verstreken is, wordt de periode 'geëvalueerd' en mogen ze (indien verdiend) een bolletje uit het doosje kiezen en in hun persoonlijk potje leggen. Nadien worden er opnieuw afspraken gemaakt voor de volgende tijdsperiode.

Het effect is na een halve dag al merkbaar... *haalt opgelucht adem*: héérlijk die herwonnen rust in huis.

 

Wist je dat:

- je in de supermarktketens zoals Action, Zeeman en Wibra erg goedkoop stickertjes en knutselmateriaal scoren kan? Ideaal om dé doos mee te vullen.

- je best max. 2 voorwaarden aan het verdienen van een bolletje koppelen kan?

- je nooit of nooit verdiende bolletjes afneemt? Verdiend is verdiend en het zou hun motivatie enkel ten gronde richten.

- je consequent moet blijven in het toekennen van de bolletjes? Zorg dat je spreekwoordelijke lat steeds even hoog blijft liggen: op die manier weet je kind steeds waar het aan toe is. Een herinnering aan het al dan niet krijgen van een bolletje kan steeds even aangehaald worden van zodra je het opnieuw even voelt knetteren bij je kleintjes....

Bij ons zijn er max. 3 à 4 bolletjes per dag te verdienen. Uiteraard kan je ook het aantal te verdienen bolletjes per dag opvoeren, maar dan breng je best ook het vereist te behalen bolletjes naar een hoger aantal.

Succes enneuh... laat je me weten hoe het bij jullie loopt? Andere motivatietrukjes wil ik uiteraard ook te horen krijgen.

ps: ik vind de vele persoonlijk gekregen complimentjes op mijn schrijfsels super, maar ik zal er nog veel blijer van worden, mochten al die mensen zich ook hier laten horen! ;) Dankjewel!

Greetz,

Miezekemuis!

Schatjes en patatjes

Back in time...

Vroeg of laat is het zover... kleine Muizekinders blijven nu eenmaal niet klein. Het viel al langer op dat Muizepruts haar melkpapjes wat vaker aan de kant liet staan. Haar zelfs slechts 100ml doen drinken, duurde een eeuwigheid; tijd dus om haar te introduceren in de wonderlijke wereld van Het Vaste Voedsel. Op exact haar vierde maandverjaardag was het zover: aardappeltjes en worteltjes werden gestoomd en verwerkt tot een overheerlijk wortelpapje. Althans... dat dachten we dan toch. De eerste dagen gingen niet van een leien dakje, iets wat bij Muizemeid en Muizeknul destijds wél het geval was. De eerste hapjes waren nochtans veelbelovend, maar na hap 4 of 5 resulteerde dit al snel in samengeperste lipjes die als een betonnen muur verzet bood tegen elke hap die nog passeren wou. Een toch door de barricade gewrongen hap, werd met rakketgesputter beantwoordt en weer naar afzender gezonden. Ik moet er vast geen tekeningetje bijmaken... ;)

De eerste twee weken had ze geluk. Haar weigeringen werden nog aangevuld met melkpapje: een flesje van een gewone hoeveelheid minus de door haar gegeten hoeveelheid groentepap.

Na twee weken moest het 'cold turkey': groentepap eten of *slik* honger hebben tot een volgende voeding. Een 2,5 à 3 u. later kreeg ze dan opnieuw een flesje te drinken: eentje van normale hoeveelheid. Gelukkig beterde het snel: de groentepapjes werden beetje bij beetje meer leeggegeten en al gauw at ze dagelijks een portie van 300 gram op. We varieerden met vele soorten groenten en oké: het ene had ze beduidend liever dan het andere, maar uiteindelijk at ze altijd wel alles netjes op.

Van zodra alle groentepapjes vlotjes binnengingen (zo rond haar vijfde maand), zijn Mr. Muis en ik met het geven van fruitpap gestart. Geheel op dezelfde methode als voorheen en al gauw werden de flesjes 's middags volledig van het menu geschrapt.

Ondertussen zijn we bijna een jaar verder en zijn we al een hele poos overgeschakeld naar stukjesvoeding. (lees ook de tips onderaan mijn blogstukje in "Vrijdag: chocodag!")  Ze zit nog in de heerlijke 'ik-eet-alles periode' en blijf stiekem hopen dat ze - in tegenstelling tot Muizeknul en Muizemeid - niet kieskeurig wordt. Ik lach groen als ik mezelf - jaren terug - in gedachten hoor opscheppen: "Mijn kids zijn supermakkelijk; ze eten écht alles en dat zonder enig protest. Moehaha, is dat effe anders uitgedraaid...!

Hoe verloopt / verliep het bij jullie?


Wist je dat:

... 2/3 groenten en 1/3 aardappelen de ideale verhouding is om een groentepapje te bereiden?

... je géén zout of kruiden mag gebruiken ?

... je de eerste groentepapjes best in zijn pure vorm aanbiedt: dus van één enkele groente ipv een combinatie van verschillende groenten? Dit zodat je kleintje de juiste smaken leert herkennen.


... 1/4 appel (of een ander stuk fruit), 1/4 geplette banaan, 1/4 versgeperst en gezeefd sinaasappelsap   en 1/4 glutenvrij koek of meel de ideale verhouding is om een fruitpapje te bereiden?
=> ingeval van veelvuldig platte ontlasting, mag het sinaasappelsap weggelaten worden. 


... je best nog even wacht met het geven van potjesvoeding? Ze zijn een volwaardig alternatief, maar smaken geheel anders dan zelfbereide maaltijden. Dit is een ondervindingstip: kinderen die uitsluitend potjesvoeding te eten krijgen, lusten veelal geen zelfbereide voedingen. Erg lastig voor het kind in kwestie als het bv. in een opvangvoorziening wél steeds vers bereide gerechten te eten krijgt. Uiteraard mag je potjesvoeding wel introduceren van zodra je kleintje vlot de vers bereide voedingen eet. Altijd handig op uitstap!

... je kleintje niet alles onmiddellijk verdragen kan? Hieronder vind je alvast een overzichtelijke lijst terug van wat wanneer gegeten kan en mag worden (bron: Kind en Gezin)

... je zeker iets van vetten aan je groentepap toevoegen moet? Een koffie- of eetlepel: de hoeveelheid hangt af van de hoeveelheid groentepap. Je kan kiezen voor margarine of olie (maïs, zonnebloem- olijf-, arachide olie)  Persoonlijk vind ik margarine (vb. Planta) de beste optie. Mocht je voor de 1kg versie kiezen, krijg je er trouwens een knappe bewaardoos gratis bij. Handig toch?!

Let wel: olie heeft uitgesproken smaak die bovendien kan die per soort nog eens ongelofelijk verschillen van smaak. Kleine kinderen zijn erg gevoelig voor verandering. Het kan dus voorvallen dat ze minder goed eten, mocht hun papje met een ander soort olie bereid zijn. 

... een scheutje olijfolie toevoegen aan een groentepapje een doeltreffende oplossing is als de stoelgang van je kleintje erg hard is?

... het zelfs van groot belang is om kleine kinderen de nodige vetten te geven? 

- ze zijn belangrijk voor de aanmaak van organen en zenuwen
- zorgen voor energie
- bevatten de belangrijke vitamines A, D en E
- zorgen voor een goede smaakontwikkeling

... je soms wel 10 tot 15 keer hetzelfde papje aanbieden moet, voordat een kleintje er gewend aan is? Denk dus niet te snel dat hij / zij iets niet lust.

... vlees / vis / halve eierdooier (doorgekookt) toevoegen mag vanaf 6 maanden?

Bronnen:
- eigen ervaring
- kind en gezin
- http://www.voorlichtingmvo.nl

Miezeke krijgt Kleur- en Stijladvies

Af en toe moet je naast mama-zijn ook eens aan jezelf denken. In dat opzicht kreeg ik laatst een wel erg speciaal cadeau: eentje met een enorme strik eromheen: ik mocht op kleuranalyse én stijladvies bij Claudia van Charisma in Geel. Met de bibber in mijn benen stond ik daar op de stoep. Een leuk gedacht uiteraard; weten welke kleurtjes je staan en welke net niet, maar omgekeerd wil het ook iets zeggen natuurlijk...

Claudia stelde me echter onmiddellijk op mijn gemak met haar vriendelijke en warme voorkomen... Na een verkennend gesprek en wat 'didactisch onderricht' werd de praktijk aangevat. Totaal ongeschminkt werd ik voor dé spiegel gezet. Een spiegel waarin je denkbeeldig menig actrices hun lippen zag tuiten om dieprode lipstick aan te brengen en hun wimpers in model te brengen, maar niets minder waar. Ik kreeg een witte kappersschort aangebonden en mijn haren werden in een netje achteruitgeknoopt. Daglicht: check... extra spots: dubbelcheck en hup, daar gingen we! Twee doeken werden voor me klaargelegd: een gouden en een zilveren. Mijn naakte handen (zonder juwelen dus... wat anders? ;) ) werden hierop gelegd en zo werd een eerste shifting gedaan: koud of warm.
Mijn handen hadden een aangename gloed in het aanzien van die gouden doek, dus nam Claudia lapjes stofjes in verschillende kleuren in een warmere teint en legde die naast mijn gelaat.
Een heleboel 'ja-kes', 'nee-kes' en 'mmm... misschien-tjes' weerklonken vanaf dan in mijn oren.

Na enkele uren kreeg ik het verdict van mijn kleuranalyse te horen: ik ben een échte lente: ik mag ontzettend veel kleurtjes dragen, op voorwaarde dat ze een 'warme' teint hebben. Zwart is echter totaal uit den boze, m.a.w.:  ik ging de laatste 23 jaar gewoon T.O.T.A.A.L. verkeerd door het leven... Dat is dan nog in de veronderstelling dat ik tot mijn 10de wél juist gekleed was. Een uitgebreid persoonlijk paspoort werd ingevuld en een kleurenwaaier werd overhandigd. Hét tool dat ik vanaf nu steeds in mijn handtas heb zitten om miskopen te vermijden.

Een tweetal weken nadien kreeg ik het ander stuk van de taart voorgeschoteld: het stijladvies.
Mijn lichaam werd afgetekend op een spiegel en het positief punt hier: ik ben toch niet zo dik dan ik me voorgesteld had.  Op basis daarvan werden er berekeningen gemaakt en kreeg ik te horen dat ik een "Ronde A" ben met smalle schouders. Vanaf toen werd ik een volledige middag lang (zelfs nog een heel pak langer dan voorzien) ondergedompeld in de wereld van de stofjes, modellen en materialen en kreeg ik te horen - tot de accessoires toe - wat me staat en wat ik ten koste van vermijden moet.

Conclusie van dit alles:
Omvergeblazen ben ik... het was enorm confronterend, maar eindelijk vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Claudia kent haar vak. Ze maakt er een persoonlijke queeste van dé stijl te vinden die haar klantje past én leuk vindt én is niet bang om ongezouten, doch tactvol haar advies en mening te geven. Een kleur- en stijlanalyse is alvast iets wat onze Muizekinders op volwassen leeftijd cadeau zullen krijgen. Een belangrijke stap in het zichzelf ontdekken in deze wereld. Ik heb er alvast veel te lang mee gewacht, maar ik voel het... als een rups ben ik uit mijn cocon aan het kruipen. En op een dag fladder ik als een mooie vlinder het zonlicht tegemoet. Best toch moeilijk voor een muis, bedenk ik me net ;) ).

X
Miezekemuis