Druk...

Het is druk in ons muizennest... erg druk. Lange dagen kloppen op de job, daar bovenop een serieus bouwproject, de zorg voor drie muizekinders en ik die owv mijn HS steeds meer op mijn persoonlijke grenzen stoot. Me-time is momenteel bijgevolg bijzonder ver te zoeken. Laat staan dat ik de tijd vind om een blogstukje te schrijven. Ik heb daarom ook besloten deze blog niet als een 'moetje' te zien, maar eerder als een leuke vrijetijdsbesteding als er eens wat tijd over is. Ik kan dus zeker niet garanderen dat er met regelmaat een schrijfseltje van me te lezen valt, maar ik blijf er heus mee bezig.

Ondertussen... blijven lachen, zien waarom ik dit alles onderga én - zoals altijd - alles komt goed.

Veel liefs,

Miezeke

Mon Mol Martre

Fijne dag vandaag! Samen met de Muizekinders besloot ik af te zakken naar Mon Mol Martre. Ik trommelde een goede vriendin op en samen met haar, haar nichtje én haar drie kids gingen we op stap. Mon Mol Martre (al blijf ik steeds 'Mol Monmartre' zeggen ;) ) is een jaarlijkse kunsthappening aan de oevers van de Nete waar je hopen selfmade spulletjes op de kop kan tikken, waar je kunstenaars live aan het werk kan horen én zien. De hele Muizebende heeft zelfs zitten drummen op een écht drumstel en konden hun overtollige energie kwijt op verschillende djembés.

Héérlijk was het... en onze buit was aanzienlijk!

Muizemeid koos een leuk zilveren kettinkje uit, Muizepruts een sterrenketting en dito armbandje en voor Muizeknul vonden we een stoer riddersschild. Ikzelf scoorde nog twee paar fijne oorbelletjes en een vilten elfje dat een plekje zal krijgen in onze nieuwe zaak. Bij Ellen van Snoetjes, ik ken haar al sinds de kleuterklas, kocht ik nog enkele van haar handgeschilderde kaartjes. Love it!

Het traject start aan de markt in Mol en wijst zichzelf zo verder uit. 
Het leuke is: morgen - zondag 7 augustus - is er nog een dagje! Van 12u. kan je er terecht tot 18u.

Als je er dan toch bent: bezoek er zeker ook een keertje het standje van MamyMay: zij en haar dochter maken de mooiste gehaakte kinderspeeltjes, haaraccessoires én er zijn de aller(s)tofste slabbetjes te verkrijgen. Muizemeid en Muizepruts zijn alvast dol op hun haarrekkertjes én hun speldjes. Om die reden kocht ik er vandaag dus alvast een paar extra. Wij zijn fan!

https://www.facebook.com/groups/403971329727816/?fref=ts

Have fun! Mocht je geweest zijn,... laat dan zeker effe weten wat jullie gescoord hebben!

Buxus

Ik ben niet direct een 'groene' mie, 't is te zeggen... ik heb geen groene vingers. Een tuin moet voor mij zo onderhoudsvriendelijk mogelijk zijn en bloemen vind je bij mij thuis zelden terug. Begrijp me niet verkeerd, ik vind bloemen on-ge-lo-fe-lijk mooi, maar ik zie ze dan het liefste in een tuin of weide staan in plaats van ze te zien verwelken in een vaas bij mij op tafel. Ook bloemen of planten in een pot hebben bij mij niet zoveel overlevingskansen: ofwel geef ik ze teveel / te weinig water of erger... ik vergeet het. Een buxus daarentegen heb ik altijd wel iets leuks gevonden; 't staat buiten, blijft veelal mooi groen en in de meeste gevallen zorgt ons Belgische klimaat voor de nodige watervoorziening. Voor mij dus sowieso een toppertje, maar ik had nooit gedacht dat ie me op een dag vooral een serieuze dienst bewijzen zou.

Vanmorgen ging ik op pad voor een cadeautje voor m'n schoonzusje; zij en mijn schoonbroer zijn onlangs verhuisd en we werden er later op de middag verwacht. In een nabij gelegen dorp is er een ontzettend leuk bloemenwinkeltje waar ze ook fantastisch fijne decoratiespulletjes verkopen, dus sprong ik in de auto en reed ik er naartoe. Leuk presentje gevonden, aangename babbel gehad met de uitbater en toen ik me naar buiten begaf, gebeurde het: ik miste één van de twee trapjes en met die open bloksandaaltjes aan m'n voeten was er geen ontkomen meer aan. Ik verloor m'n evenwicht, kon m'n lichaam nog net naar links manoeuvreren, maar daar ging ik... récht de buxussen in... De potten kegelden om, mijn schoenen vlogen uit en daar lag ik dan ... half ondersteboven en dus compleet onelegant (in een kort jurkje dan nog) op de stoep voor de bloemenzaak aan die drukke steenweg. De uitbater had de potten horen vallen en kwam onmiddellijk naar buiten gelopen om te horen of ik oké was. En ik... ik kon niet meer van het lachen... this is so typically me! Beleefd als ik ben, herschikte ik de potten weer netjes op hun plaats, klopte het zand van m'n jurkje, m'n handen, armen, knieën én mijn voeten, ... deed mijn schoenen weer aan en verontschuldigde me meerdere malen voor mijn onhandig gedoe. En die buxussen in die pot... die ga ik toch maar kopen van zodra we verhuisd zijn... als dikke dankjewel om me behoed te hebben voor een anders enorm pijnlijke val.

We kunnen er dus maar beter mee lachen, er is al genoeg verbittering en verzuring in deze wereld. Zijn er hier nog die me overtreffen kunnen? Ik hoor het graag! :)

Ze is (bijna) thuis!!!

Na een hele zaterdag kledij uitzoeken, labelen, in afzonderlijke "dagpakketjes" stoppen en ja... ik heb zelfs nog tot een kot in de nacht achter mijn naaimachine gezeten om een themajurkje te maken (wat nota bene een rokje geworden is omdat ik overmoedig zonder patroon begonnen was en mijn plan dus faliekant mislukte) is Muizemeid vorige week op chirokamp vertrokken. Haar allereerste... en dus ook het onze. 6,5 is ze ondertussen; een enorm zelfstandige mie mét een sterk ontwikkelde eigen mening. Héérlijk! Desondanks was het met een klein hartje dat Mr. Muis en ik haar met d'r vriendinnen in dat ene dorpje in de Vlaamse Ardennen achterlieten. Muizemeid vond het echter geweldig... haar oogjes twinkelden, we moesten haar zelfs terugroepen om ons nog een zoen te geven voor we opnieuw richting thuisfront reden. Het was overduidelijk: ze was er meer dan klaar voor. Opeens vormden we een vierkoppig gezin, maar we hebben ons allemaal redelijk snel aan de situatie aangepast: Muizepruts vond het heerlijk dat zij nu eens 'de grootste zus' was en Muizeknul genoot van zijn rol als oudste van 't nest.
Ik heb mijn week wonderwel zonder emotionele dieptepunten overleefd... Uiteraard heb ik haar ontzettend gemist, maar ik heb dat gevoel mijn gedachten niet laten overnemen. Ik ben er zeker van dat ze momenteel de tijd van haar leven beleeft en daar kan ik - zeker nu er zo'n vreselijke dingen in de wereld gebeuren - enkel ongelofelijk dankbaar om zijn. Het feit dat we via sociale media een enorm vrolijke Muizemeid te zien kregen en we hier ook via briefpost een positieve bevestiging van kregen, hielp natuurlijk enorm. Maar vandaag is het zover: in de late namiddag komt ze terug in ons kabouterdorp aan. Wat ga ik haar knuffelen, zoenen,... maar misschien is een ruim gevuld schuimbad ook een goeie om mee te starten. Ik tel de uren af!
 

 

I'm back!

Na een enorme winterslaap voel ik het weer kriebelen...
Jullie gaan opnieuw van mij te horen krijgen!

Tot héél snel!

Liefs,

Miezeke

Kinetic Sand = SUPERzand

Onlangs was het een item in het nieuws: kinetisch zand. Bij ons bracht de Sint het vorig jaar reeds dus hebben onze Muizekinders er al heel wat pret aan beleefd. Daarom hieronder een sfeerverslag met foto's van toen én nu... De Muizeclan is fan en dit om onderstaande redenen:

- het zand van Kinetic Sand heeft dezelfde kleur als écht zand (niet vergelijkbaar met het zand dat men in het nieuws behandelde)

- voelt ontzettend prettig in je handen

- fijn om naar te kijken hoe het vervormt tijdens het spelen 

- is niet giftig én zelfs glutenvrij!

- droogt niet uit

- zelfs Muizepruts (2 jaar) kan er probleemloos leuke vormpjes mee maken (geen frustraties)

- opruimen is een makkie: het zand 'klikt' als het ware aan elkaar: opnieuw samenvoegen en klaar

- minstens een uur non-stop indoorpret!

- óók fun voor Mr. Muis én mezelf


De Sint kocht het voor ons destijds online bij Maxxtools.be (met vier dozen heb je toch al heel wat speelpret)

Ik heb voor Muizemeid, Muizeknul en Muizepruts elk een lage speelbak voorzien maar ook los op tafel ermee spelen vormt geen probleem. Vormpjes kunnen apart aangekocht worden (de spuit-vormen zijn echt wel de max met dit soort zand), maar ook de vormpjes e.d. die je gebruikt tijdens het spelen met klei / maken van koekjes / spullen uit het speelkeukentje staan garant voor heel wat speelpret.

Dit is een topper!!!

Wat denken jullie hierover? Ik hoor het graag!

Groetjes,
Miezeke

 2013

 2014

Herfstfeestje!

Het is herfst: de bomen verliezen hun bladeren en vertonen de mooiste kleuren ooit. Het was de warmste 1 november sinds begin 1900... al voelden die warme stralen op m'n snoet dubbel aan: het is ook het bewijs dat er iets iets grondig mis is met ons klimaat. Desalniettemin besloten Mr. Muis en ik om ervan te profiteren: we gingen ons herfstfeestje houden en dus trokken we het bos in, samen met Opa en Oma. Door de seizoenen bewust te 'vieren' hopen we onze Muizekinders opmerkzaam te maken voor al het moois dat de natuur ons te bieden heeft. De plek ook om na te denken, herinneringen op te halen en onze zintuigen de kost te geven. Enof dat lukte! Muizemeid genoot van het onbezorgd fietsen op het bospad, Muizeknul zocht naar paddenstoelen en Muizepruts sprong als een klein konijn tussen de blaadjes op en neer. We verzamelden allerlei herfstschatten waarmee we op een andere dag dan kunnen knutselen. Na een overzalige wandeling van enkele kilometers, maakten we bij Opa en Oma in de tuin het haardvuur aan, nestelden ons in fleece dekens, zongen liedjes, poften we kastanjes en dronken zelfgemaakte pompoensoep. Terwijl de sterren hoog in de hemel fonkelden, knetterende vlammetjes dansten in het vuur, schaterlachjes van Muizeknul en Muizemeid weerklonken en Muizepruts al knuffelend bij me indommelde, schaamde ik me dat ik me soms zo druk kon maken in banale dingen... Het is zo simpel: dit... DIT heet gelukkig zijn!

Hebben jullie ook zo genoten van dit zwoele herfstweer? Ik mag het hopen...! :)

Miezeke