Een druilerige zondagmiddag...

Het ritmisch getik van regendruppels tegen de ruiten deed me beseffen dat - ondanks het feit dat ik regen eigenlijk niet echt hinderlijk vind - dit grauwe weer mijn Muizenkinders toch een pak drukker maakt dan anders. Als zelfentertainment moeilijk blijkt, is onze spelletjeskast dé ultieme redding.

Muizenknul koos voor het spel "Boe en Bèhhh!" van Habba.

Het spel bestaat uit:

4 spelkaarten in elk een afzonderlijke kleur (een groene, een gele, een witte en een rode)

Per hierboven vernoemde kleur bevat het spel houten diertjes:
            - 2 kikkertjes
            - 2 koeien
            - 2 schapen

- extra houten diertjes in het blauw: 1 kikker, 1 koe, 1 schaap

- 3 stoffen zakjes (al gebruiken wij gezien de leeftijd van Muizemeid en Muizeknul, dit spel voorlopig nog met 1 zakje)

Spelverloop:

We kiezen allemaal een spelkaart uit en per gekozen kleur worden de daarbijhorende diertjes in het zakje gestoken. De blauwe diertjes moeten er ook bij. Diertjes in de kleur van een niet gekozen spelkaart blijven uit het spel.

Dan wordt er uitgekozen wie beginnen mag. Vandaag is dat Muizeknul; tot groot protest van Muizemeid. O ja... ook bij ons zijn er van die fijne momenten!

Om de beurt mogen ze dan een diertje uit het zakje nemen. Dit gaat bij ons steeds gepaard met het standaard zinnetje: 'Nie piepen eh!' Tot groot jolijt van Mr. Muis en mezelf, want toen wij dit spel een dik jaar geleden begonnen te spelen, kon hij nog niet zo vlot praten. Dan telkens dit zinnetje horen in dat kleine frêle stemmetje van 'm, - ik zweer het je -  S.M.E.L.T.E.N. doe je. :) :)

Trekt diegene die aan de beurt is een diertje dat dezelfde kleur heeft dan zijn speelkaart, dan mag hij / zij dit op het zwart omtrokken figuurtje van zijn / haar spelkaart leggen. 

Indien een ander kleurtje getrokken werd, dan moet het diertje afgeven worden aan diegene die dezelfde kleur spelkaart wél heeft.

Maarrrrr: blauwe diertjes kan je beter niet trekken want: - én dan roepen we het allemaal tegelijk - "alle blauwe dieren wonen in het zakjeeeeeee!!!!" De diertjes worden bijgevolg onmiddellijk terug in het zakje gestoken en dan is de volgende aan de beurt.

Van zodra een spelkaart helemaal gevuld werd, dan is deze persoon de winnaar. Om het verliesgevoel zo min mogelijk te benadrukken, spelen wij het spel door tot iedereen uit is. Dit voor de verdienstelijk 'tweede', 'derde' en 'vierde' plek. ;)


Spelwaarde: een dikke 8/10

Waarom?
- de houten figuurtjes zijn mooi én blijven mooi
- eenvoudige spelkaarten
- het spelniveau kan nog verhoogd worden (wij zijn hier voorlopig nog niet aan toe).
- de tastzin van de kinderen wordt gestimuleerd: Muizemeid wist al goed 'te voelen' welk diertje ze nog nodig had om haar kaart te vervolledigen.

Nadeel: de diertjes exact op het figuur op de spelkaart leggen, is nog best moeilijk voor de allerkleinsten.

Op de doos staat de leeftijdsvermelding vanaf 3 jaar, maar wat het herkennen van de eigen diertjes betreft, kan dit echt wel vroeger. Extra hulp bij het leggen op de spelkaart is nog wel aan te raden.

Haren drogen

Muizenmeiden hebben meestal lange(re) haren. Dit omdat we het veelal zo fijn vinden om die haren te voorzien van alle mogelijke vormen van staarten, dotjes, knotjes, vlechtjes en wie weet wat nog meer... Soit, langere haren zijn mooi, maar zorgen tijdens het haar-was-moment ook meestal voor een boel frustraties. Nu ja, het wasmoment op zich nog niet zo, maar het haren-kammen daarentegen,... Halleluja... Gelukkig valt dit verhelpen door die haren nog een extra keer te wassen met een conditioner (balsem). Aangezien Muizenkinders tijdens hun slaap te vergelijken zijn met woelmuizen transformen die haren 's morgens meestal in een warrig en knoperig hoopje. Dit resulteert dan telkens in allerlei 'Oe's - Aah's en 'Neeeeeee,...-ik-écht-wil-geen-staart - momenten. Op aanraden van mijn kapster leerde ik onderstaand product kennen. FANTASTISCH vind ik het: simpelweg inspuiten vóór het kammen en huppa, Grote Muizenmeid wil weer staartjes en MamaMuis is weer content met alvast één conflictmoment minder op een dag.
Hebben jullie nog tips tegen knopen? Post het gerust hieronder; ik lees het graag!

Een rustige zaterdagmorgen...

Ieps!
Half acht riep Muizepruts om haar papje. Mr. Muis lag nog lekker te ronken en aangezien het mijn shift nog was (zie post 'afspraken'), nestelde ik me - nog half slaapdronken - de zetel in mét Muizepruts én het door haar gevraagde goed. Ondertussen kwam Muizemeid uit haar bed geslopen en kroop ze al knuffelend tegen me aan... Ik krulde mijn tenen. Hoe heerlijk kan een dag starten?! ;) Muizeknul riep een tiental minuten later (moet toch écht es werk maken van dat grotejongensbed van 'm) en na een heus aankleedritueel hebben we lekker op ons gemak ontbeten. Daarna zijn mijn schatjes fijn beginnen spelen... drie uren aan één stuk! Rustig... zonder roepen, zonder tieren, kortom: complete R.U.S.T in het Muizennest. Trots bedenk ik bij mezelf: Mr. Muis kan veel, maar dit, DIT is mijn matchpoint!! Morgen wissel van wacht... Ik ben eens benieuwd. ;)
Hoe verlopen jullie weekendochtenden?

Groetjes,
Miezekemuis!

Praktische regels

In ons Muizennest zijn een enkele praktische regels gesteld. "Ja, tuurlijk... " Hoor ik jullie denken, maar nee-nee-nee, ze zijn niet voor onze Muizenkinders, maar wel voor Mr. Muis et moi-même.
Deze zijn:

1. We gunnen elkaar in het weekend elk één uitslaapdag. Zonde van je dag? Hmmm... misschien wel, maar aangezien we érg lange dagen kloppen in onze zaak en 3 nog relatief kleine Muizekinders hebben, is dit geen overbodige luxe om overeind te blijven in ons hectisch bestaan,
2. We werken ook met wisselende nachtdiensten. Die shift gaat in vanaf zaterdagnacht en loopt tot de week daarna. Diegene die 'van wacht' is, staat ' s nachts op voor eventuele nachtelijke escapades van één (of meerdere) Muizekind(ers). Bij grote interventies (een plasongelukje of een zieke in huis) ondersteunen we elkaar.
3. Muizenkinders worden om de beurt door Mr. Muis en mezelf in bad gestoken. De wederhelft staat dan weer in voor het haren drogen.

Hebben jullie soortgelijke afspraken? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.

Dit ben ik!

Best een oké onderwerp voor een tweede post, denk ik zo dan. 
Als eerste post had dit zo voorspelbaar geweest en als er nu iets is waar ik een hekel aan heb, dan is het wel om voorspelbaar te zijn. Je kan er donder op zeggen: als de kudde links gaat, dan ga ik rechts. Of rechtdoor. Héél vermoeiend voor Mr. Muis allemaal...  Soit; dé introductie:

Ik ben Miezeke, geboren in de jaren '80 op Vlaamse grondbodem. Uiteraard beschik ik over een andere naam in het dagdagelijkse leven, maar net omdat ik in mijn job al zo publiekelijk aanwezig moet zijn, wil ik dit onder Miezeke beleven.

Mr. Muis is mijn echtgenoot. We zijn bijna 10 jaar samen, waarvan dag-op-dag bijna 2 jaar getrouwd.

We hebben 3 kinderen:

Muizemeid is onze oudste dochter (°2009). Een echte spring-in't-veld! Ze houdt van zingen, dansen en is een heus creatief talent. Zelfstandig ook... Héél zelfstandig. Net als haar mama is ze een heuse spraakwaterval... Dat belooft!

Muizeknul is onze zoon (°2010). Heerlijk ventje! Houdt van kriebelen en knuffelen. Houdt niet van draaimolens of andere snelle dingen... Eigenlijk is hij eerder een Held-Op-Sokken. Hij is, op enkele dagen na, 1 jaar jonger dan Muizemeid. Spanning en avontuur in huis gegarandeerd! 

Muizepruts is - ?voorlopig? - de jongste uit onze muizenclan (°2012). altijd-vrolijk.knuffelmie.ontdekkingsreiziger.leergierig. Ik denk dat dit het wel omvat... :)

Op een aantal spinnen, tuinkippen en tuinpoezels na hebben we geen huisdieren. Hebben we simpelweg ook geen tijd niet voor.

Ikzelf ben creatief, functioneer niet zonder muziek en heb mijn hart op mijn tong... Geen goeie eigenschap heb ik al geleerd. 
In ieder geval: wees welgekomen! Ik hoop jullie hier meer tegen te komen.


Groetjes,
Miezeke & Co.

Muizenleven

De allereerste post van dit blog! Jeee, ...  zóveel te vertellen, maar wat schrijf je in een eerste post? 
Dat ik graag schrijf? Check! Het is een microbe die me sinds de lagere school te pakken heeft: letters zijn een feest voor me. 

Het was een heerlijke ontdekking: al die mooie krullen en vormen die prachtige klanken bleken verder te brengen. Die klanken die dan woorden werden en op hun beurt dan weer verwezen naar iets of iemand. Voor velen de normaalste zaak ter wereld, maar voor mij was en is het nog steeds iets fenomenaals.

Ik ben grootgebracht in een nest waar Pa Muis een wonderbaarlijk poppenspeltalent bleek te zijn en Ma Muis me elke avond meenam in een wereld vol sprookjes, gedichten en andere verhalen. Sommigen waren heel luchtig en vrolijk, andere dan weer wat spannender en enger, maar telkens bevatten ze een verborgen boodschap.

Ik ben ze nooit vergeten, méér nog ... nu zit ik 's avonds ook tussen mijn muizekinders met een boek op schoot. En met een dekentje. 'Want dat moet zo', zegt Muizemeid altijd. Toch iets wat ik met een bedenkelijk opgetrokken wenkbrouw onthaal als het buiten 36 graden is. 

Lezen jullie ook voor aan jullie kleintjes? Ik kijk alvast uit naar jullie favorieten en vertelrituelen.

Onderstaande boeken zijn alvast pure nostalgie voor mij: